1975 yılına gidiyor, iş adamı Kemal’in, yoksul Füsun ile yaşadığı sıradışı aşka ve dönemin toplumsal olaylarına, ailelerin gündelik hayatlarına tanık oluyoruz romanda. Kitap, aşk hikayesi ile başlayıp, Kemal’in Füsun’la ilgili eşyaları yıllar boyunca biriktirerek oluşturduğu müzenin hikayesine dönüşüyor. Okurken beni sıkça çileden çıkartan, ömür törpüsü, saplantılı bir aşk yaşıyor karakterler. Romanın erkek kahramanına bazen kızarak, ondan ürkerek, bazen onu zavallı bulup acıyarak okudum. Fakat öyle etkileyici ilk ve son cümleleri var ki kitabın, bitirip kapağını kapattığımda, “Kemal başka türlü biri olamazdı, o böyle bir aşk ve müze için yaratılmış” dedim. Onu sevemesem de nihayet ona kızmayı ve acımayı bıraktım, onu olduğu gibi kabul ettim. Mutluluk, bağımlılık ve eşyanın ruhu üzerine derinden düşündürdü beni roman. İstanbul manzaraları, Türkiye üzerine tespitler ve müzelerle ilgili gözlemler etkileyiciydi. Orhan Pamuk, entelektüel birikimini ve gözlem yeteneğini leziz kalemiyle her kitabında ortaya koyan bir romancı. Kitabın bir kısmında benzer olaylar tekrar ettiği için heyecanınızı kaybediyorsunuz. Fakat kahraman sekiz yıl boyunca benzer günler geçirip, bir umut uğruna, bu rutine mutlulukla ayak uydurduğu için, okuyucunun da bu tekrarlara eşlik etmesi özellikle istenmiş. Romanın “Zaman” bölümünde okuyucuya sıkıcı tekrarlar gibi gelebilecek olağan an’ların, Kemal için nasıl unutulmaz mutluluk anları olduğunu şahane anlatılmış. Yani bu bölümlerin hepsi de çok gerekliymiş bence. Kemal’i Kemal yapan ve bu kitaptaki masumiyeti oluşturan esas şey bu detaylardı. Romanda bahsedilen tüm eşyalar, müzeye dönüştürülmüş olan Füsunlar’ın evinde sergileniyor. Kitabın içinde binbir emekle oluşturulmuş Masumiyet Müzesi’ne bir giriş bileti bulunuyor. Zamanın ruhunu yakalamış, unutulmaz bir kitaptı. Öneririm.

Masumiyet MüzesiOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 202241,7bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlkay