Aidat
lise şiirleri kadar salak bir acıya dönsem. "seven kıskanır" desem arkadaş anılarında kalmış sesimle. doktorla evlenen o bal gibi kız telefon memuresiymiş madem; bulup ciltsiz rehberlerde adını arasam da arasam, arasam da arasam! kaldı mı soluk kentimde taralı saçlarımı hatırlayan berber? camiler, haşlamalar, teneke yağları.. yarım bir devrimin günahı mıydım, karardım neden? yakılmış yerlere basıldı işte, peşimdeki içim acıyor. kudurmuş bir ruhla atlıyorum üstüme.
Bakıyorum antik bir aynadan yüzüme, tamamen mum! yan sokakta boğazlanan bir kedi gibi bakıyorum kendime; çürük çarık bir keder! bu derin, bu trajik göz çukurlarıyla nereye gitsem! ah evet, hayat kötü, yaşamak güzel! ama prensiptir: herkes için yalnız bir kez ölürüm.
hasta ruh! mutsuz ruh! çılgın beden! burçlarda salınan terli bir bayrak gibi gururlu ve hiç kimsenin. kentli bir eminlikle batmayın yüzüme sizi kuduz fareler! hepinizi yendim; o çok dövülmüş köyden neftî megapollere kadar. en güzel kadınlarınızı aldım, en berbat huylarınızı. sözün ve bilginin kırbacıyla kıçlarınızı döverek, geçtim her gece, masum bir hırsız gibi samanyolundan..
Sayfa 223Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.