Sevgili Oğuz'cum Atay, öncelikle sevgilerim ve hürmetlerim ile... Bizler, insanlar için mutlaka bir son vardır ; bu dünyadan göçüp gitmek gibi. Bizi ölümsüzleştiren geride bıraktıklarımızdır. Ve sen yüce kalem! Senin ölümsüzlüğün, bize edebiyatla verdiğin ebedii düşüncelerdir. Saygıyla, sevgiyle, özlem ile... Tutunamayanlar'ı, 13 yaşında okuma girişimin de bulunmuştum. Açıkcasını söylemek gerekirse o yaşım, bu kitabı kaldıracak düzeyde değildi. O zamanların Uğur'u, yani senin deyiminle “sevgili okuyucu'n” kitabını henüz çok başlarında okumayı bırakmıştı. Kendisinin de Korkuyu Beklerken'de dediği gibi “Çünkü sevmek yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi.” Başında bırakmanın hüzünü sarmıştı beni, ondan sonra bi daha ki okuyuşumda sıkı sıkı sarıldım ve en çok sevdiğim roman olacak Tutunamayanlar'ı bitirecektim. Olay kurgusundaki akıcılık, karakter kadrosundaki uyumu sağlamak, toplum yapımıza ayna tutması ve psikolojik buhramı çok iyi yaşatması, benim nezrimde en iyi roman olmasına sebep olmuştur. Evet, çok uzun bir roman. Ama inan etki sevgili takipçim, kitabı hissettiğin an artık kopamıyorsun. Tutunamayanlar'ı okurken, “ Tutunamayan'lardan Turgut Özben ve sevgili Olric ” ile keyifli okumalar dilerim. Tanrı tutunamayanlardan rahmetini esirgemesin.

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202062,5bin okunma

·

72 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uğur