“Ah Mücellâ...” Kitabı bitirip de yanı başıma koyarken ilk bu düştü dilimden. Sınırları bir Karayemiş ağacıyla çizilmiş ve daima dümdüz bir çizgide hiçbir şey yaşamadan sadece yaş alabilmiş, yapayalnız kalmış bir kadının hayatı. Kim okusa bence içinde bir Mücellâ da o bulur. Kitabı o da okumak şöyle dursun adeta içer ve tüm zerrelerinde hisseder. Sanırım artık ne zaman yemek yaparken tahta kaşığımı tencerenin kenarına vursam Mücellâ’yı hatırlayacağım, kanaviçe yaparken iğnesi ne zaman elime batsa Mücellâ’yı anacağım, gözlerim uzaklara dalsa, içim titrese, bir yağmuru tek başıma izlesem “Ah Mücellâ...” diyeceğim. “Ah...” Teşekkürler Nazan Bekiroğlu.

MücellâNazan Bekiroğlu · Timaş Yayınları · 202110.1k okunma

·

76 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gamzellik