Orhan Pamuk tarzını çok seviyorum, özellikle ilk kitaplarını. Anlattığı eşyaları, sokakları, mekanları okurken kokularını alıyormuşum gibi hissediyorum. Kitap, hayattan beklentileri çok farklı üç kardeşin ve babaannelerinin ekseninde dönüyor, kimi zaman kardeşlerin ikisinin ve babaannenin gözünden, kimi zaman da evin hizmetlisi Recep ve kasabanın öfkeli genci Hasan'nın gözünden okuyoruz yaşananları. Hayatın siyah beyaz olmadığını iyi ve kötü gerçeğinin aslında son derece bulanık olduğunu anlatırken, Türkiye toplumunda var olan belli başlı figürlerin analizini de yapmış sanki. Nilgün üzerenden sol, Faruk ve Selahattin üzerinden mutsuz ve varoluşsal sancılarına gömülmüş aydın, Metin üzerinden vurdumduymaz burjuvazi, Hasan üzerinden devlet tetikçiliğine giden milliyetçilik, ve babaanne üzerinden tam anlaşılmayan ama kutsanan din. Kitabın en gerçek ve düz karakteri Cüce Recep bence, hepsini idare etmeyi de kendine bir alan açmayı da başaran bir karakter. Çok akıcı, yer yer acayip ironik, çok keyifli bir kitap.

Sessiz EvOrhan Pamuk · İletişim Yayınları · 20176.8k okunma

·

10 views

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebru