Hayat iki kapısı olan bir han: İnsan, bu hanın ön kapısından girip arka kapısından çıkan yolcuydu. Gelişi belli olmadığı gibi gidişinin de vakti olmuyordu. Belki sabahın ilk ışıklarında yerinde bir vakit, bazen de gece yarısı gibi oldukça zamansız. Üstelik bir o kadar da plansız. Giden gidiyordu elbet. Zaten hayata bir can borcu varken insanoğlunun; bi'nevi onu ödeyip çekiliyordu limanına. Olan ardında bıraktıklarına oluyordu. Üzülüyor, yıkılıyor, tekrar toparlanmaya çalışırken badireler atlatıyor 'yaşayamam' deyip yaşıyordu her şeye rağmen. Zira hayat devam ediyordu ve yaşamayı seven ruh direniyordu her daim. . . . Fazla söze gerek yok aslında. Sevgili Esra ablam kitabın son söz kısmında çok güzel ifade etmiş. Fazla spoi vermek istemiyorum. Bu bir direniş hikayesi arkadaşlar. Yaralı olan ruhların birbirinde şifa bulduğu hayatın içinden bir hikaye. Fazla ütopik olan dizi ve kitaplar ile karşı karşıya kaldığımızdam olsa gerek bu gibi kitapları okurken garip karşılıyoruz. Oysa bizden olan bizi daha çok kendine çeker. Şayet Edebiyat geçmişimize bakacak olursak, yazarlarımızın bize hayatın ta kendisini sunduğunu görürüz. Zeynep, Engin, Metin Süheyla teyze, İrem veee daha bir çok karakterin dünyasına misafir olmak istiyorsanız sizi kitabı okumaya davet ediyorum. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.

BercesteEsra Uzun · Pay Yayınları · 2020225 okunma

·

13 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Bayram