Senin yanında olmanın, sana merhaba, nasılsın demenin, her an bir arzunu beklemenin sonsuz saadetini, sonsuz hazzını, böylece eşşekliğimden, yaraladım. Yine affet, başka türlü kalamazdım. Kendi başıma bulacağım iş, tavizler, alçalmalar karşılığı olacaktı ki buna sen çok kızardın. Belki de beni öldürürdün. Küçüğüm, korkunç dâhim, sevgilim, senin istediğin gibi de olsam, kayıtsız şartsız kölen de olsam, daima asıl sen beni affedeceksin. Affetmeye çalış. Cihan insanları içinde, en güzel, en iyi ve en namuslu sensin. Buna inan. Ahmet Arif, böyle söyler... Doğrudur...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.