Birdenbire midem bulanmaya başladı. Yanlış anladığımı fark ettim.
”Biz derken?” Sesim fısıltıyla çıkmıştı.
”Ben ve ailemi kastetmiştim.”
Anlamaya çalışıyordum. Sabırsızlıkla bekledi. Ancak birkaç dakika geçtikten sonra konuşabildim.
''Tamam,''dedim. ''Ben de seninle geleceğim.''
''Gelemezsin Bella. Gittiğimiz yer... Sana uygun bir yer değil.''
''Senin olduğun her yer bana uygundur.''
''Ben sana göre değilim, Bella.''
''Saçmalama.'' kızgın konuşmaya çalışsam da sesim yalvarır gibi çıkmıştı. ''Sen hayatımın en mükemmel parçasısın.''
''Benim dünyamda sana yer yok,'' dedi acımasızca.