Tocqueville
Hukümette görev alanlar, "herkese karısmaktan ve her şeyi ellerinde tutmak"tan "zevk"duyarlar (Tocqueville, 1893/1959:190), Avrica Foucault'ya benzer şekilde “onlar, insanlara acı çektirmekten çok onları asağılayacaklardır" (Tocqueville 1835-40/1969:691). Bu tür bir yönetim, anne-babanın çocuklar üzerindeki gücüne daha çok benzeyen "yumuşak güç’tür. Vatandaşları, sürekli bir biçimde çocuklukta tutma işlevi görür ve “vatandaşların, haz almaktan başka hiçbir şeyi düşünmemeleri koşuluyla haz aldiklarını görmekten hoşlanır" (Tocqueville, 1835-1840/1969:692). Bu anlayışla "İnsanların arzularını bastırmaz ancak onu yumuşatır, esnetir ve ona yol gosterir; eylemi nadiren yasaklar ancak çoğu zaman kısıtlar; hiçbir şeyi tahrip etmez ancak çoğunu doğumdan itibaren engeller; asla zalim değildir ancak, o kadar çok ket vurur,
kısıtlar, kuvvetten düşürür, boğar ve aptallaştırır ki sonuçta her ulus, çobanı olan hükümetle beraber ürkek ve çalışkan hayvanlar sürüsünden daha fazlası değildir (Tocqueville, 1835-1840/1969:692). Yine, Foucault'yu andırır bir,şekilde bu hükümet denetimi, "kılcal damar" tarzının bir türü içinde işleyişini sürdürür çünkü "toplumun tümünü kapsayacak şekilde kucağını açar. Ayrıntılı ve tek biçimli olan küçük, çetrefil kurallar ağında toplumsal yaşamın tümünü kaplar" (Tocqueville, 1835-1840/1969:692).
Sayfa 102Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.