Mehmet Akif'in cenazesi ile ilgili bir hatıra
Büyük vatan şairimizin ahrete irtihalinde, onun azameti karşısında naçiz sayılacak hizmetimizi sırf duyduğum hürmet ve sevgi hisleriyle kaleme almaktayım; kusura bakılmasın.
Muhterem Mehmet Åkif'in son günlerini anavatanında geçirmek arzusu ile
Ístanbul'a geldiğini ve Mısır Oteli'nde kaldığını duymuştum. Otelinde ziyarete gidemeyişim, bende büyük bir eksikliktir. O zamanlar ben tıp fakültesinin ilk sınıflarındaydım ve sağlık vekâleti yurtlarının birinde kalıyordum.
Bos zamanlarımızı kütüphaneye gidip okumakla geçirirdik. Bir pazar günüydü. Arkadaşım Mithat Müdüroğlu ile birlikte Beyazıt Kütüphanesine gidiyorduk. Vakit erkendi. Kütüphanenin açılma saatini, tam karşısında bulunan Küllük denilen kahvelerin birinde oturarak bekliyorduk. Sulu kar
yağıyordu. Tam bu sırada caddeden tek atlı bir araba geçiyordu, Arabacının yanında fesli bir genç oturuyordu. Yükü, örtüsüz bir tabut olan araba cami kapısına yöneldi. Tam bu sırada ikimiz birden kalkıp önlerine koştuk. Fesli
gence sorduk, "Bu tabut kime ait?" Delikanlı bize şöyle bir bakti ve, "Bu tabut Mehmet Akif Bey'e aittir. Ben de kâtib-i hususuyum" dedi.
Hemen tabuttu arabadan aldık ve hürmetle musalla taşınn üzerine usul-i vechile yerleştirdik. Arkadaşımla görebildiğimiz birtakım eksiklikleri tamamlamak vazifesini üstlendik. Kâtipten merhumun kartvizit büyüklüğünde iki fotoğrafını istedik. Birini tabutun başına dayadık, birini de
yanımıza alarak heyecan ve telaşla kâtibin adını bile sormadan, fatihamızı okuyup Kapalıçarşı'ya daldık. Bir büyük bayrak ve raptiye alarak döndük. Bayrağı büyük naşın üzerine örttük. Kâtipten tekrar izin alarak Cağaloğlu yolunu tuttuk. Gözümüze takılan ilk matbaaya girdik. Matbaacıya durumu anlattık. Fotoğraftan parası karşılığında vesikalıktan biraz büyük boyda bol miktarda tabettirdik. Bir miktar toplu iğne ve siyah kordela da almak istedik. Matbaacı, " Bunlar da benden olsun" diyerck parasını almadı. Siyah kurdeleyi münasip büyüklükte parçalara böldük. Toplu iğnelerle tabettiğimiz fotoğraflara kordeleleri iledik. Oradan doğruca talebe yurduna koştuk.
KIsa bir zaman parçası içerisinde tıp talebe yurdunu dolaştık. Rastladığımız herkese büyük şairimizin cenazesinin Beyazıt Camii'nde olduğunu, öğlen namazından sonra kaldırılacağını haber veriyorduk. Bu arada Kadırga Yurdu'na indik. Yollarda rastladığımız kimselere sadece haberi vermekle kalmıyor, naşın Edirnekapı'da toprağa verileceğini söylüyorduk. Öğle namazına yakındı, Beyazıt Camii'ne geldik. Cenazenin yanında, resmi
kıyafetleri ile Darüşşafaka Ilkokul birinci sınıf talebelerini öğretmenle birlikte gördük. Daha sonra cemaat çoğaldı. Namazdan sonta tabut omuzlara alınarak Beyazıt meydanına çıkıldı. Cenaze alayı ilerledikçe kalabalık artıyordu. Edebiyat Fakültesi önünde beş dakika duruldu, saygı duruşunda bulunuldu.
Artık cenaze alayı büyümüştü. Tabut gençlerin ve halkımızın omuzlarında, bayrağımıza sanılı vaziyette ilerliyordu.
Edirnekapı'ya kadar böylece gelindi. Tabut mezara indirildikten sonra görmek isteyenler için merhumun yüzü son bir kere açıldı.
Tam bu sırada Güzel Sanatlar Akedemisi'nden bir genç mezara atladı ve alçılı bir bezle merhumun o nazik yüzünün mülajını aldı. Ona müdahale edenler olduysa da genç heyecanlı tavrıyla, "İlerde bir gün belki heykeli yapılırsa lazım olur" dedi.
Mezar usul-i vechile kapandı. Kur'an-ı Kerim okundu, dualar edildi ve büyük kaybın verdiği iç burukluğuyla cemaat oradan ayrıldı.
Şunu söylemek isterim ki, büyük şairimiz Mehmet Âkif'i milletimiz ebediyete kadar unutmayacaktır. Merhuma naçiz hizmetimiz olmuş olabilir. Fakat bizim gördüğümüzü, o günkü gençlerden kim görscydi, mutlaka
bizim yaptığımız yapacaktı. Bu naçiz hizmet bana nasip oldu. Bu naçiz hizmetimizi açıklamaktan dolayı kusurumun bağışlanmasını Yüce Mevla'dan diliyorum.
Allah büyük şairimize gani gani rahmet eylesin.
nak: Türk Edebiyatı, (Doğumun 11o. ve İstiklal Marşı'nın kabulünün 62. yıldönü-münde
Mehmet Åkif'in hatırasına), Mart 1983, S. 113, 5. 41.
Sayfa 718Kitabı okudu
··
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.