Unutuyor insan bir güneş olduğunu. Sabahları doğduğunu.
Her şeye yeniden başlama şansı verdiğini.
Suda yürür gibi, ilerliyor gününün içinde.
Can sıkıntısı gelmiş, koca poposuyla göğsüne oturmuş sanki.
Nefesler bile tereddütlü.
“Karanlık bir geceden geldim, şimdi dünya ışığı yakmış dönmeye devam ediyor, fakat benim güne başlayacak mecalim yok”
·
5 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.