Bu senenin en nadide kitaplarından biriydi sanırım bu kitap. Çünkü konusu bakımından olsun, yazımı bakımından olsun çok farklı ve özel bir yere sahip oldu kapağını kapattıktan sonra. Yazarımız, insanların hayvanların dünyasına yaptığı kötü müdahaleleri metaforik bir şekilde ele almış ve bize öyle bir yansıtmış ki okurken farkında olmadan doğaya yaptığımız kötülükleri gördüm ki bu yaptığımız kötülükler sanırım bilerek yaptıklarımızın yanında solda sıfır kalıyor diyemeyeceğim çünkü insanlar için rant sağlamak o kadar önemli bir hale geldi ki gözleri hiçbir şeyi görmez oldu ve bunun sonuçlarıyla hayvanlar başbaşa bırakılıyor. Sonuçlarının neler olduğunu düşünmüyor insanoğlu, sesi çıkmayan, tepkilerini gösteremeyen, doğada kendi başlarına yaşayan hayvanlardan insanlar ne istiyor bilmiyorum ama sanırım kendileri için istedikleri tek şey para, şan, şöhret ve nicesi. Sanırım artık yaptığımız şeylerin gerçekten farkına varmamız gerekiyor çünkü şimdiye kadar ne küresel ısınma bizi durdurdu ne buzulların erimesi ne hayvanların nesillerinin tükenmesi... yaptığımız sadece dile getirmek. İcraat yok, herhangi bir hareket yok ama bolca laf bolca içi boş vaat var. Ne diyeyim ki... Neyse... gelelim kitabımıza. Kitabımızda Moy, Şuri ve Hagrin vardı ki hepsi de içimi sızım sızım sızlattı. Karakterlerimiz yokyerde buluşurlar. Yokyerde her şey olsa bile tek bir şey yoktur o da gerçeklik. Metaforlar burada başlıyor işte. Küçük bir kız çocuğudur Moy Şuri ise kanadını zorluklarla dişlerin arasından kurtaran bir kuş ve Hagrin her şeyden bir şey taşıyan her şeyden daha çok şeydir. Hepsinin hikayeleri bambaşkaydı ve 30 sayfalık kısımda hiçbirini tam olarak oturtamadım zihnimde metaforlar o kadar ağır geldi ki bir paragraf okudum 2 dakika ne olduğunu çözmeye çalıştım. Daha sonra hepsi oturdu ama buradan sonraki cümlelerde ise iç muhasebe yapmaktan hızlıca okuyamadım. O yüzden bu kitaba başlarken 89 sayfa okunmasında ne var ki ya diyerek başlamayın çünkü bu koskoca bir yanılgı olur sizin için. Herkes Deniz Gezgin ile ilk romanı olan Ahraz ile tanışmış ama ben onların tanıştığını görünce bir diğer romanı olan YerKuşAğı ile tanışayım dedim yaptığımdan pişman mıyım ? Asla, pişman değilim. Şu an sadece Ahraz’a ne zaman başlamam gerektiğini düşünüyorum ama sanırım biraz ara vereceğim çünkü kendimi dinlendirip daha sonra başlamam gerektiği kanaatindeyim. Sağlıcakla ve kitapla kalın...

YerKuşAğıDeniz Gezgin · Sel Yayıncılık · 2017307 okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.