Ana / Üzgünüm Anne Dağılıyorum ...
kendime abanıyorum anne.
insanlığın damarındaki kandık...
insandık yenildik, çok yaralandık...
şimdi hangi suya vardımsa birbirini boğazlıyor sığlar...
rüzgarlar havayı kirletiyor ya da esmiyor,
veya yükünü dağlara çözüyor
ve o dağlar serçe parmağa akan pınarlarımızı kurutuyor...
ağaçlar her mevsim sonbahar ürüne durmuyor
toprak avuç ayası kadar
Sayfa 150Kitabı okudu
··
104 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.