Gönderi

Ölü Kafası.
"Ama doğa bizi kanunlarının düzenliliğine öyle bi alıştırmış ki aşina olduğumuz uyumdan en ufacık bir sapma bile tiksindirici ve korkutucu görünüyor. Yaratıcının her bir hatası zavallı yaratıktan nefret etmemize neden oluyor; hiç bir çaresinin olmadığı bir adaletsizlik. Sonuç olarak ihmalkar yaratıcıya değil ama onun yarattığı masum şeye karşı tiksinti duyuyoruz. Her sakat ve kusurlu yaratığın kaderi sadece ona eziyet eden şeyden korkunç şekilde acı çekmek değildir, aynı zamanda normal şekilde olanların saklama gereği duymadığı rahatsızlıktan da azap duyarlar. Şaşı bir göz, çarpık bir dudak, yarık bir damak doğanın hatalarıdır ve bir insanın sonsuz eziyeti, bir ruhun kaçamayacağı bir acı haline gelir - öyle korkunç bir acıdır ki bu, acı çeken kişi yeryüzü dediğimiz yıldızlarla çevrili yerde bunun âdil olduğuna inanmakta zorluk çeker."
Sayfa 24 - RuzenaKitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.