“Yaşamak” elde bulunanlar değil, zorlamalar olmalı. Yani koparıp aldıklarım... Ve usanmadan ve bıkkınlığa düşmeden ve “aman birileri ne demez” kaygısını itip uzanmalı her dala. Erişemedin mi, olabilir. En çok budur: ‘Olabilir.’ Ama uzanmalı, koparmalı koparabildiğini. Ve koparamadıklarını arada bir yoklamayı da sürdürerek... “Yaşamak”tır diyorum.