Ferhan Şensoy'un espirili yazım tarzına lafım yok. Hatta okurken gülümseyerek akıyor sayfalar çoğu yerde. Ama bu kitaptaki ''Şükrü'' karakterini hiç sevmedim. Kedi sevmeyen, hayvanlara eziyet eden ve kitap okumayan; hatta okumaktan nefret eden biri.
Şükrü güneye gitme hayaliyle yollara düşüyor ve her durduğu yerde bir kadını taciz ede ede ilerliyor. Üslup olarak nüktedanlığıyla samimi bir dili var kitabın, biraz da Ferhan'ca erotik anlatımlı, ucundan.
