Bunlarla birlikte, inanç ve ibadetlerde kullanılan sözcüklerin çoğu da, Sâbiîlik dininin temel dili olan "Süryanca"dan, "Âramca"dan gelmedir. Kur’an’daki "Yunanca" sözcüklerin de, ”Helenizm"le çok yakından tanışıp ilişkileri olan "Süryanlar” aracılığıyla Kur'an'a geçtiği söylenebilir.
Kur'an'da yer aldığı görülen temel, anahtar sözcüklerden Süryanca olanlar arasında şunlar da var:
"Allah", "Rahman", "Kur’an", "Furkan", "kitab", "melek", "insan", "Âdem", "Havva", "Nebi (peygamber)”, "savm (oruç)", "salat (namaz, dua)”, "âlem”... Bunlar Süryani kaynaklarda belirtildiği gibi, Müslüman yazarların, örneğin Süyûtî'nin ünlü kitabı el İtkân'ı gibi kaynak kitaplarında da birçoğuyla yer alır. (Bkz. Aziz Günel, Türk Süryaniler Tarihi, Diyarbakır, 1970, s.46-48; Süyûtî el İtkân, 1/180-184. Doğubi- limci Arthur Jeffery de The Foreigen Vocabulary of The Qura'an adlı kitabında, Kur’an'ın yabancı dil kaynaklarını gösterirken Süryanca’yı da gösterir. Bkz. Kahire, 1938, s. 12. Yazarın verdiği örnekler arasın da, Süryanca kaynaklı olarak Kur'an'a geçmiş birçok temel sözcükler görülür. Geniş bilgi için bu kitaptaki listelere ve çeşitli açıklamalara bkz.)