FURKAN KORKMAZ yorumladı.
Sırtındaki kıl heybede
yalnızlık bir somun ekmek
bozlağı ve kedisiyle
hep kendine indi Metin
bir şiiri eğirerek.
içim yandı, dondur beni
tarazlanmış bir ömürdü
suskun, kırılgan ve ürkek
hiç kimse'ydi hiç'i gördü
yangınlardan geçti Metin
bir acıyla sevişerek.
dışım yandı söndür beni.
Sayfa 137 - METİN ALTIOK İÇİN
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.