Kaynak (Octavio Paz)
. Dokun mutlu sessizliğin tepelerine
Aç kanatlarını konuş durmadan
Geçiyor unutulmuş bir yüz
Bir rüzgâr çalımıyla geç mısır tarlalarından
Çocukluktan ve oklarından tanrılarından incir ağaçlarından
Çöz palamarı ve geç kaleden bahçelerden
Geçiyor gelecek ve geçmiş
Ölü saatler ve ölecekler
Gagalarında canlı zaman kırıntılarıyla geçiyor yıldırımlar
Alnımda yitip giden bir tutam gezegen
Konuş
Islat dudaklarını tükenmez kaynaktan fışkıran erimiş taşla
Sok beyaz kollarını yakın önsezilerin verimli suyuna.
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.