Henüz küçük yaşlarımda farkettim ben -hadi acımasızlık etmeyip ‘farklı’ diyelim- farklı biri olduğumu. Ötekilerden daha iyi, daha genel bir isim bu. Toplumumuzun utanç verici diye nitelediği bazı davranışlarda bulundum. Ve hastalandım. Yaptıklarım değildi hastalanmamın nedeni, sanmıyorum. Daha çok toplumun o yüce ve ölümcül işaret parmağının beni göstermesiyle gelen histi. Ve milyonlarca insanın ‘Utan. Utan. Utan.’ diye haykıran yüce sesi. Toplumun farklı olanla baş etme yöntemi budur.
Sayfa 377Kitabı okudu
·
204 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.