Minik bir tebessümlü sahne
"Şimdi hayatım, ben de sana bir teminat vereceğim. Eğer bana verdiğin sözü tutarsan, doğumdan sonra istediğin bilgiyi alacaksın.”
“Ama Çınar, daha doğuma bir buçuk ay var. O zamana kadar meraktan çatlarım."
“Hiçbir şey olmazsın Pınar.”
“Ay ne olur, Allaaaahhaaaşşşkına!”
“Hayda! Allah’ı karıştırırı as ana kızım, olmaz.”
“Bak vallaha kimseye anlatmam! Gizli bir bilgi mi?”
“Saçmalama Pınar, casus filmi mi çeviriyoruz!”
“Yaaa! Kirille ilgili?”
“Söylemem.”
“Çınar’cim, lütfen ama... Hadi ne olur, kulun kurbanın olayım. Gözünün yağını yiye... Öööğğkkk... Ondan vazgeçtim. Lütfeeeeeeennnnn... Lütfen lütfen lüt...”
“Olmaaaazzz.”
“Alla alla! Hainsin Çınar... Ay ne inatçı adamsın ya utanmadan bir de sırıtıyorsun! Peki, mutlu olacağım bir şey mi?”
“Öyle olacağım umuyorum.”
“Hadi ya! Çocuklarla mı ilgili?”
“Kısmen eee... Eh olabilir, tam değil.”
“Ah! Bizi alakadar ediyor yani. Anaaaa... Ne ola ki?”
“Pınaaaarrr... Pınaaaarrr, Pınarr! Başlama yine, sen sözünü
tut ben de sırrımı vereyim.”
“Hiiii! Hem de sır, bizimle ilgili... Sevdiğim bir şey mi?”
“İnşallah. Hadi hayatım, bu konuyu kapatalım.” derken yan-
larına doğru gelen hemşireyi gören genç adam, “Ah kahretsin.”
diyerek yüzünü buruştururken, hâlâ kaşını gözünü oynatarak dü-
şündüğü belli olan karısına döndü.
“Bana bir sürpriz mi aldın?”
“Hayır Pınar!”
“E hastaneden çıkınca anlat bari? Ha... Söylersin de mi?
Haaa!..”
“Tanrı’m kadın, bırak artık peşini zamanı gelince söyleyeceğim işte...”
Sayfa 550 - Pınar, ÇınarKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.