Onların “Evde canım sıkıldı.” deyip, alışveriş merkezlerini arşınlamak gibi bir adetleri yoktu. Hayatlarının merkez üssü evleriydi. Bundan rahatsız da olmazlardı. Her anne, çocuğuna her şeyden önce Allah rızası için hizmet ederdi. Kadınlar anne olmayı büyük bir nimet olarak görür, anne olunca da yorulmaz, usanmaz çocuklarını kimselere emanet etmezdi. Şimdi olduğu gibi toplumda, “çalışan kadın” ve “bakıcı/temizlikçi kadın” diye iki ayrı sınıf yoktu.