Gönderi
Bir Ankara kitabı.
Kitabı henüz genç bir kızken yani kulagimdan wolkmanin kulaklığını hiç cikarmiyorken, aşka inaniyorken, dünyayı degistirebilecegimizi dusunuyorken okumuş çok beğenmiştim. Üstelik bana gayet edebi bur eser gibi gelmişti. Şimdi iki çocuk sahibi kirkina merdiven dayamış bir anne olarak okuduğumda yazıldığı zaman için iyi bir kurgu, kitabevi için genç okurların ilgisini çekebilecek güzel bir roman olarak görüyorum. İçinde bol miktarda aforizma günlük hayatin koşuşturmasında sizi alıp biraz öteye götürüp bırakıyor tabi. Ya da gençlik sancılarını, gelecek beklentilerini, bir gruba ait olmanın hazzıni anımsatıyor. Okunmaya değer bir kitap. Kitapta bolca Ankara var birde. Hayatının belli bir dönemini özellikle benim gibi universite yıllarını Ankara'da geçirmiş olanlar tatlı bir tebessüm ile okuyacaktir. Yalnız Karanfil sokaktan aşağı doğru sallaninca Meşrutiyet Caddesine oradan Konur Sokak'a inilmez. Tam tersi yukarı çıkınca Konur'a ulaşırsınız Kitapta sadece tek bir cümle beni rahatsız etti. İnsanlarinn cinsiyetlerinin önemli olmadığı ile ilgili yazılmış tek bir cümle. Bunu da Barış Bıçakçı'nin siyasi görüşüne verip görmezden geldim. Zaten kahramanlarının hem iyi ama kaybeden olması da bu yüzden değil midir?
·
48 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.