Mekanlara, zamanlara, insanlara hiç özlem duymadan yaşanabilir mi? Yaşanır ama işte öylesine. İnsan dediğimiz özlem duyar. Özlem sevginin başyapıtıdır. Ben geçmişi özlerim, üstelik huzuru ve çilesiyle birlikte. Ben yaşadığım günü bile özlerim. Çünkü gidiyordur artık. Ben gelecek yüzyılı da özlerim. Görmeyeceğimi bilsem bile.
Sayfa 217Kitabı okudu
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.