Bugün nihayet Stendhal’ın Kızıl ile Kara’sını bitirdim. Kitap bitince yatağımda uzanmış, yatıyordum. Elimde kitap kalakaldım öyle. Put kesildim sanki. Ne kadar gözkapaklarım kımıltısız duvarlara baktı, anımsamıyorum.
Stendhal’a hayran olmamanın olasılığı yok. Anlatımı öyle canlı ki… Ahh! Julien diye kaç kere fısıldadım kendi kendime.
