Gönderi
"Sesin nerde kaldı, her günkü o sesin?"
Rüzgar gibi ta Sibirya'dan deseydi Ahmet Muhip Dıranas, Ahmet Galiboviç Dıranas olarak anabilirdik onu. Zira kar motifi ve içerik Dostoyevski'nin genel havasını çok iyi yansıtıyor. Özellikle bu romanındaki. İnsancıklar Dostoyevski'nin çıkış romanı, bir daha yıldızı hiç bu eserindeki gibi parlamayacaktır.
İki mektup arkadaşı, aslında kitabın eski çevirisindeki ismi, zavallı insanlardan da anlaşıldığı üzere iki zavallı insan esasen. Bu iki mektup arkadaşından birisi Varvara Alekseyavna ve diğeri de Makar Devuşkin. Devuşkin inkar etmiş ve itiraf edememiş olsa da Varvara'ya aşık. Varvara içinse o yakın bir dost. Bu tarz ikili ilişkiler Dostoyevski'de sıkça görülür. Ve yine her eserinde olduğu gibi diğer yazarlardan da bahsetmeden edemez Dostoyevski, Gogol'e kızar, Puşkin'in kitaplarını hediye ettirir Varvara'dan onun eski aşkına.
Bu ilişkinin de sonu gelir. Makar Devuşkin tedirginliğini hissettirir. Karşı dairesinde oturuyor olmasına rağmen ulaşamadığı sevdiğinin tedirginliğidir bu. Korktuğu, her korkulan gibi başına gelir. Varvara'ya bir görücü gelir, Varvara onunla gider. Mektuplaşmalar burada kesilir. Rusya'nın kışına yaraşır bir şekilde yalnızlığına gömülür Makar Devuşkin. Sevgisi karşılıksız kalan ve itibar görmeyen birinin hikayesidir insancıklar. Rusya'nın kışı, yalnızlık ve aşk üçgeninde değerlendirdiğimizde, hikaye, bizi yeniden Ahmet Muhip'e götürüyor
"Sırf unutmak için, unutmak ey kış
Büyük yalnızlığını dünyanın"
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.