Ve sonunda.. Nisan ayında başlamış olduğum kıtabı bitirebildimama hemen tembellikle suçlamayın lütfen zira kitabı yaşayarak okudum(incelemeyi okuyunca anlarsınız ne kastettiğimi) ve kitabı bu kadar uzun sürede okuyan ne ilk ne de sonuncu kişiyim. Hikayenin başlıca kahramanı OBLOMOV bir tembellik sembolüdür. Atalarından miras kalan oblomovka'da barınamamıș, kavrayıp benimsemediği bir hayata doğru sürüklenmiștir. Yeni hayatı içinde, çalışan insanlar arasında ne yapacağını kestirememiș, bu hayat içinde her gün biraz daha uzaklaşmıș, dışarısıyla ilgisi kalmamış, evine kök salmıştır (asosyallik olarak algılanmasın zira onun durumu çok farklı bir şeydi(felsefi de denebilir) çünkü bir keresinde yakın dostunun ısrarı üzerrine katıldığı bir yemeğin sonrasında şu sözleri söylemektedir: "Her şey; durmadan öteye beriye koşmalar, küçük ihtiras oyunları, hele de açgözlülükler, rekabetler, dedikodular, birbirine çelme atmalar, birbirini tepeden tırnağa süzmeler. Konuşmalarını dinledikçe insan budalalaşıyor. İlk bakışta zeki adamlar sanırsın, yüzlerinde ciddilik okunur, ama bütün söyledikleri şu biçim şeyler: "Falanca veya filanca, bilmem ne satın aldı, bilmem neresini kiraladı." Başka birisi "Aaa! olur şey değil; niçin acaba?"" Ya da: "Falanca dün akşam kulüpte müthiş para kaybetti, bir başkası üç yüz bin kazandı." İllallah bunlardan. BUNLAR ARASINDA İNSANLIK NEREDE? İNSANLIĞIN YÜCELİĞİ, BÜTÜNLÜĞÜ NEREDE KALDI? İNSANLIK UFAK PARALAR HALİNE GELMİŞ..."). Yakın dostu Ștolts'la tam zıt ve birbirini anlamayan karakterlerdir. Oblomov ne kadar tembelse, Ștolts tam tersine çalışkan bir iş adamı, hayat peşinde koşuşturan ve yorulmadan çabalamaya devam eden ve her geçen gün yıldızı daha çok parlayan bir insandır. Oblomov'un ruhu zengin, dürüst karakterlidir. Arada bir içinde ufak kıvılcımlar da yansa, hayallere, hülyalara da kapılsa, o ışık sadece düşünmekle kalıyor, Oblomov'un tembel ruhu galip gelip o ışığı tüm kuvvetiyle söndürüyordu. Yaşadığı bir aşk macerası onu değişmeye zorluyor fakat o da tembellik ruhuna yenik düşüyordu. İçinde ara sıra açan hayat çiçekleri de bir türlü meyve vermemiş ve Oblomov, yaşadığı bu "oblomovluk" hayatına yenik düşmüştür. Roman, o dönemde yaşanan eski Rus halkının bir örneğidir. Ayrıca Oblomov'un karakteri "Oblomovluk" diye bir kavramın doğmasına da yol açmıştır. Bu kavram aşırı tembelliğin bir ifadesi olarak kullanılmaya başlanmıştır. Ayrıca yazar bu hikâyeyi kafasında yıllarca tuttuğu halde yazıya dökmesi sadece bir ay gibi kısa bir zaman dilimini almıştır. Genel olarak son bölümde duygulandığımı (Oblomovun ölümü vs)ve özellıkle de Oblomov için kitabın son sayfalarında geçen şu yazıdan çok etkilendiğimi söyleyebilirim: Zekaca kimseden aşağı değildi. Tertemiz, billur gibi bir ruhu vardı. Asil heyecanları olan bir insandı. Ama hiçbir şey yapmadı. Takriben ilk 200 sayfası sıkcı olduğu için ara vermiştim ama geri kalan 415 sayfayi 1 haftada falan bititdim..

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,5bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hasan Ömer