Gönderi
Şule Gürbüz-Kambur
•
•
#alıntı
“Dengesiz bir yaşamda suç, o kimsenin müziğindedir-ne yapsın; tabii, bir yaptığı öbürüne uymaz. İşte bu uyuma uyumsuzluk denmesidir, kötü olan.”
•
•
“Bir büyük oyun var etrafımda oynanan; bir de küçük, benim oynadığım. Yine de ayaktayım çoğu zaman. Hiçbir şeye inanmıyor, yine de yaşıyorsam, bu oyun değil de nedir ? “
•
Yargılarımız.. Ahh o bizi insan olmaktan çok uzaklarda tutan yargılarımız.. Herkes illaki bizim bildiğimiz gibi olmak zorunda değil mi ? İllaki onu önceden belirlediğimiz kalıplara koymak zorundayız.. Eğer kalıptan farklı bir şekli varsa bir eksiklik gibi ya da bir çıkıntı mesela, o insan normal gözle bakılabilecek bir insan değildir öyle mi ? Kambur diye illa ki o kişinin çıkıntısına ezercesine bakmalıyız değil mi ? Başka türlüsü öğretilmedi bize.. Farklı bir insan görmek bizim için yargılarımızdan örülü bir duvar kurmaya yetiyor.. O insanın ne yaşadığı, ne hissettiği ya da nasıl güzel bir kalbi olduğunun hiç bir önemi yok.. Ne de olsa kambur olmak bir kusur ve bir kusurla doğmak her daim dışlanmayı gerektiriyor..
•
İnsanı sadece bir insan olarak görüp sevebilmek; fiziğine, yüzüne, kaşına, gözüne önem vermeksizin benimseyebilmek öyle zor ki maalesef.. Bırakın bir kusuru ufak bir farklılık bile bizim için korkunç.. Bir de bu hayatta kambur olduğunuzu düşünün ve hissettiklerinizi yazın bakalım ortaya neler çıkacak.. Çok güzel bir eser, tavsiyemdir. Keyifli okumalar
5 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.