Çocukken kaç pazar banyosu yüzünden mahalle maçlarını kaçırdım, sitem etmedim anneme. Cebimdeki paranın azlığından kantinde sıraya bile girmek istemedim, sitem etmedim elimdekine. Kafamı taşla kıran çocuğa bile kin tutmadım, bilyelerimi çalan insana nefretle bakmadım, ama hayatımı çalanlar var ya, treni kaçırmama sebep olanlar, ruhumu delik deşik edenler! işte onlara da sitem etmedim, edemedim. Her şeyden önce kabullenmek sessizliği ve öz kimliği, gelen geçen her şeyi. Miadı dolmuş bir plağı rahatsız etmemek. Tozlanmak ama yaşamak. Sitem etmeden, öylece..
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.