Gönderi

Güneş çıktı, gök masmavi, hafif bir rüzgar esiyor. Özlem içindeyim, konuşma özlemi içinde, özgürlük özlemi içinde. Oturup ağlayacaktım neredeyse. Patlayıverecektim artık, burama geldi. Ağlamakla rahatlayacağımı bilsem ağlayacağım ama nerde? Öyle tedirgin, öyle huzursuzum ki, bir odadan bir odaya mekik dokuyorum. Pencere aralıklarından temiz hava almaya çalışıyorum sözümona. Kalbim küt küt atıyor, özlemlerimi ne zaman dindireceksin der gibi. Sanırım, içimde bahar tomurcuklanıyor, bütün gövdemde adeta baharın kımıldandığını duyuyorum. Kendimi güç tutuyorum. Darmadağınım, ne okuyabiliyor ne çalışıyorum. Ben de bilmiyorum neyi özlediğimi.
Sayfa 155 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
··
5 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.