Martin Luther King, "Yaşamın uzunluğu değil, nasıl yaşandığı önemlidir." der. Aşık Veysel'inki kendi yaşadığı döneme göre hem Türkiye ortalamasının üzerinde, uzun hem de dolu dolu yaşanmış bir ömür. Neler sığdırmamış ki "uzun ince bir yol" diye tanımladığı yaşamına. Küçük yaşta gözlerini kaybederek başlıyor hayatın acı yüzüyle tanışmaya. Peşinden evlat, ana, baba acısı, hayat arkadaşının ihaneti derken sürüp gidiyor cefası... Güzellikler yok mu? Onlar da var tabii... Küçük yaşta babası tarafından hayata tutunsun diye eline verilen saz, önünde duran tüm kapıları bir bir açıyor Aşık Veysel'e. Onu tüm Türkiye'nin tanıdığı, saydığı, sevdiği ölümsüz bir saz ve söz ustası haline getiriyor. Cumhuriyet'in 10. yılı için yazdığı "Atatürk'tür Türkiye'nin İhyası" şiiriyle Sivas'tan çıkıp Ankara'ya, oradan tüm Türkiye'ye adını duyuruyor. Halkevlerinde, lise salonlarında konserler... Okuma yazmayı hiç bilmediği halde köy enstitülerinde usta öğreticilik. Dönemin önemli isimleriyle kurulan dostluklar... (Ahmet Kutsi Tecer, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Sabahattin Eyüboğlu, Ruhi Su, Orhan Veli, Ümit Yaşar Oğuzcan, Yaşar Kemal...) Bazen insanın şanssızlığının hayattaki en büyük şansı olduğuna inanırım. Eğer gözlerini kaybetmemiş olsaydı, Aşık Veysel'in gönül gözü acaba bu denli açık olabilir miydi? Taşa, toprağa, börtü böceğe, insana bu kadar sevgiyle yaklaşabilir miydi? Gerçi bunun cevabını "Gözlerim görseydi toprağı tanıyamazdım... Sizin gibi basar geçerdim." diyerek veriyor zaten. Sözde biz gözleriyle görenlerin göremediği ne varsa gönül gözüyle hepsinin farkında Aşık Veysel. Mustafa Balbay akıcı bir dille kaleme almış Aşık Veysel'in hayatını. Kitap beş bölümden oluşuyor. Bazen sadece yazarı dinliyorsunuz, bazen kendinizi bir röportajın içinde buluyorsunuz. Anlatılan konuya göre bazen şiirler karşılıyor sizi, bazense kendinizi farklı bir eserden alıntının içinde buluyorsunuz. Ara ara kullanılan fotoğraflar merakınızı gideriyor. Dili sade, akıcı, anlaşılır. Kendini okutmayı başaran bir kitap olmuş. Yalnız yazarın siyasi kimliği göz önünde bulundurulunca dönemin siyasi olaylarına bakış tamamen tarafsız demek mümkün değil. Farklı siyasi görüşe sahip biri aynı olayları farklı bakış açısıyla kaleme alabilirdi. Aşık Veysel'i sadece bir halk ozanı, saz şairi olarak tanımak yerine ona daha derinden bakmak; bin bir rengini görmek; sevgisini, aşkını, inancını, hoşgörüsünü, eşitlik anlayışını, kardeşliğini, toprak (doğa) ve vatan sevgisini, gelişmeye, aydınlanmaya açıklığını, mizahi yönünü, esprili dilini, kısacası insanlığını tanımak isterseniz okumanızı tavsiye ederim.

Aşık VeyselMustafa Balbay · Halk Kitabevi · 201850 okunma

·

97 görüntüleme

İbrahim

@__Bozo ·

24 Temmuz 2020 23:14

Ayrıntılı ve aydınlatıcı incelemeniz için teşekkürler kitabı da en kısa zaman okumaya çalışacak👏🙂👍

Merve Ayten

@MerveAAy ·

25 Temmuz 2020 22:14

Rica ederim. 😊

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.