Homeros tarafından MÖ 7. ya da 8. yüzyılda yazıldığı düşünülen Antik Yunan edebiyatının temel eserlerinden biri olan İlyada epik bir şiirdir. 16.000'den fazla dizeye sahip olan İlyada, Troya Savaşı'nın dokuzuncu yılında 51 günlük bir dönemi anlatmaktadır. Baricco Yunan Klasiğine İtalyan estetiği katmıştır. Tekrarları ve Yunan Tanrılarını metinden çıkarınca kolay okunabilen ve sürükleyici bir metinle karşı karşıya kalıyoruz. Nicedir kendi kendime okumam lazım dediğim bu eseri bir solukta okudum. Şimdi aslını okuma gücünü kendimde hissediyorum. Baricco’nun eser hakkındaki saptamaları ise şu şekilde: “Greklerin İlyada’da bir savaş anıtının satır aralarında barış aşkının ayak direyen anısını nasıl aktardıklarını keşfettim. Bu İlyada’nın dişil yönüdür. Barış arzusunu aracı kullanmadan dile getirenler genellikle kadınlardır. Hektor’un karısı Andromakhe kocasından kahraman ve savaşçı olmaktan önce koca ve baba olmasını ister. Hektor’un dünyası sert ve kör, karısınınki modern ve insancıldır. Savaşın güzelliğine bir hürmet olan İlyada bizi can sıkıcı ama kesinlikle doğru olan bir şeyi anımsamaya götürür: Savaş, binlerce yıl boyunca insanlar için hayatın yoğunluğunun -ve güzelliğinin- bütün gücü ve hakikatiyle kendini ortaya koyabildiği tek ortam olmuştur. Kendi yazgısını değiştirebilmek, kendine ait olan gerçekliği bulabilmek, yüksek bir ahlaki bilince kavuşabilmek için belki de tek olanaktır. Hayatın cansız heyecanlarına ve gündeliğin ortalama ahlak yapısına karşı, savaş dünyayı yeniden hareketlendiriyor, bireyleri alışılmış sınırların ötesine fırlatıyor, ruhun sonunda her günkü araştırma ve arzuların hasadının yapıldığı bir yeri gibi görünen noktasına ulaşmalarını sağlıyordu. Uzak ve barbar dönemlerden söz etmiyorum: Daha birkaç yıl önce Wittgenstein ve Gadda gibi seçkin entelektüeller ısrarla insani olmayan bir savaşta cephe aradılar çünkü ancak orada kendilerini bulabileceklerine inanmışlardı. Onlar elbette zayıf ya da araçtan veya kültürden yoksun kişiler değillerdi. Gene de tuttukları güncelerin tanıklığına göre halâ o sınırdaki deneyim —ölümcül dövüşün vahşi uygulaması— onlara gündelik yaşantının sunamadığını sağlamak becerisine sahipti. Onların bu inancı asla ölmemiş olan bir uygarlığın profilini yansıtmaktadır ve o uygarlıkta savaş insanlık deneyiminin ateşli destek noktasıdır, her türlü değişimin hareket ettirici gücüdür. “Benim için hiçbir şey can kadar değerli değildir” Bu söz savaş dininin en yüce rahibi Akhilleus’un ağzından dökülür. İlyada savaş anıtı olması yanında altına gömülü olarak yaşamı seçtiğini bu sözle bildirir.” Yazarın İpek isimli kitabını da severek okumuştum. Yönetmen Tornatore’nin “1900 efsanesi” adlı filminin de senaryosunun Baricco’ya ait olduğunu öğrenmem de yazara daha bir ilgi duymamı ve diğer kitaplarını da okuma isteği uyandırdı. Keyifli okumalar.

Homeros, İlyadaAlessandro Baricco · Can Yayınları · 2006174 okunma

·

127 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

F.A