“Acınız idrakinizi kuşatan kabuğun kırılması demektir. Nasıl ki meyvenin çekirdeği kırılmalıdır yüreğini güneșe açabilmek için, siz de acıyı tatmak zorundasınız.
Yüreğiniz hayatın günlük mucizelerine olan hayranlığını sürdürebilseydi eğer, acınız da en az sevinciniz kadar harika görünürdü gözünüze.
Ve yüreğinizin mevsimlerini de kabul ederdiniz o zaman, tarlalarınızın üzerinden gelip geçen mevsimleri kabul ettiğiniz gibi.
Ve bir dinginlikle izlerdiniz gelip geçmesini elemlerinizin kışının.”
Sayfa 62Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.