Bir portredeki gözlerin sizi odada takip ettiği izlenimini yaratan ilk kişi Leonardo olmasa da bu etki onunla öylesine yakinda ilişkilendirilmiştir ki "Mona Lisa etkisi" adıyla anılır olmuştur ...
Leonardo Lisa'nın tebessumunu mükemmellestirmeye çalıştığı sıralarda gecelerini Santa Maria Nuova hastanesinin altındaki morgun derinliklerinde, kadavralarin derilerini yüzüp kasları ve sinirleri açığa çıkararak geçiriyordu. Bir gülümsemenin adım adım oluşmasına hayranlık duymaya başlamıştı; kendine yüzün her bir kısmının olası tüm hareketlerini inceleme ve her bir yüz kasını kontrol eden her bir sinirin kökenini saptama talimatı vermişti ...
Leonardo dudakları büzdüren kasın alt dudağa biçim verenle aynı kas olduğunu keşfetmişti. Alt dudağınızı büzerseniz bunun doğru olduğunu anlarsınız; alt dudak, üst dudak olsun ya da olmasın kendi kendini büzebilir, oysa üst dudağın tek başına büzülmesi imkansızdir ...
Tebessümün altında bir başka bilim dalı daha yatar. Leonardo optik çalışmalarında ışık ışınlarının gözde tek bir noktaya vurmayıp retinanın her yerine çarptığını anlamıştı ...
Doğrudan ağza bakarsanız retinaniz kadını pek de gülümsemiyor gibi gösteren bu ufak detaylari ve çizgileri yakalar. Ancak dikkatinizi gözlerine, yanaklarına ya da resmin başka bir yerine bakmak üzere yavaşça ağızdan uzaklaştırdığınızda, ağzını sadece genel hatlarıyla görürsünüz. Biraz bulanıklaşır. Ağzın kenarlarındaki küçük çizgiler artık seçilemez ancak oradaki gölgeleri yine de görürsünüz. Bu gölgeler ve ağzın kenarindaki yumuşak 'sfumato', kadının dudaklarını hafif bir tebessüm halini alacak şekilde yukarı kıvrılmış gibi gösterir. Sonuç ne kadar az ona odaklanirsaniz o kadar parlak titresen bir tebessümdür.
Sayfa 488Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Manyak demek istemiyorum, Leonardo eşi bulunmaz bir dahiymiş.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.