Neden yazıyoruz ki ? İçimizdeki yabancıya varmak için mi ?
İnsan kendi özündeki yalnızlığa varıncaya kadar yalnızdır.
Her zaman akıl almaz bir şeydir bu. Her zaman tehlikeli.
Evet.
Kendinizin dışına çıkmaya ve çığlık atmaya yeltenmenin bedelini ödersiniz.
📙
Yazmak
💬
Bütün eserlerinde edebiyatı sorgulayan yaşadığı tüm yıllara göre bir hayli olağandışı, isyankar, muhalif, 18 yaşında Paris’e gelip; hukuk ve siyaset bilimi okumuş, kabına sığmayan bir kadın Fransız yazar... Kimseye benzemeyen, kendine has biri olarak hayatı da böyle yaşamış.
Evliliği, ilk çocuğunun küçük yaşta ölmesi hayatına travmalar getiriyor.
Yazmak
yazarın bir deneme kitabı, paylaştığım metin kitabın arka kapağında bulunan alıntı.
Mektup yazmak apayrı bir aşk Duras için. Hiç tanımadığı birine yıllarca uzun uzun mektuplar yazıyor. Bu mektuplaşma devam ederken bir üniversite öğrencisi de Duras’a mektuplar yazmaya başlıyor. Yann Andrea...
On yıl mektuplaştıktan sonra bir gün telefon açıp Duras’ın yanına geleceğini söylüyor. Kendisinden 25 yaş küçük bu hayran, o gün gelişinden Duras’ın ölümüne kadar 16 yıl boyunca bir daha yanından hiç ayrılmıyor.
Karanlıklardan çıkıp gelen gri gözlü bu hayran, sevgiliye dönüştüğünde Duras, diğeriyle mektuplaşmayı kesiyor ve :
"En kötüsü kimseyi sevmemektir. Aşk geldi, söz bitti." diyor.
Ölmeden önce son yazdığı kitap olan "Hepsi Bu"yu gri gözlü çocuğu Yann’a atfediyor.
Ve kitabında itiraf ediyor : " İstediğimi istediğim kadar söyleyeyim, insanın neden yazdığını ve nasıl olup da yazmadığını hiç bulamayacağım."
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.