Evet, bu ülke bizim ülkemiz, bu fakir halk da bizim halkımız. Peki neden? Çünkü elin "gavuru" iş, aş, ekmek üretirken, bizler inatla, "nurlu ufuklar" edebiyatıyla oyalanıp durmuşuz. "Ha bugün, ha yarın, biraz daha kemerini, biraz daha disini sık hemşerim!" sözlerine körü körüne inanıp kemerlerimizi sıkarak gözlerimizi diktiğimiz nurlu ufukları beklerken, "atı alan Üsküdar'ı geçmis", bizler avucumuzu yalamakla yetinmisiz! Bizleri sabah aç, öğlen tok karnına uyutmaya çalışan, bunu da kırk yıldan beri "elhamdülillah" ve de "inat"la beceren diller utansın...
15 Agustos 1997
Sayfa 150 - Aras YayınlarıKitabı okudu
··
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.