Cemil Meriç önerisiyle okuduğum eşsiz bir kitap. Memnu bir aşkı konu alıyor olması fikir olarak çokça rahatsız eden bir durum olmasına rağmen, bu aşkın saflığını ve sadeliğini anladıkça bu rahatsızlığım neredeyse sıfıra indi. Yine de, yalnızca ruhunu bir başkasına adamanın da bir tür aldatmak, hatta madden aldatmaktan çok daha büyük bir aldatmak olduğunu biliyorum.
Fakat kitabı bana sevdiren ne olaylar ne de aşklardı. Yalnızca Henriette ve onun bilge halleriydi. Çok yaşayan, çok acı çeken kişinin, hayata dair söylenecek pek bilgece sözleri olurmuş; onunla anladım. Henriette, Felix'e söylediği tüm o cümlelerle belki de ondan çok beni eğitti. Ondan bir anne, bir abla, bir dost şefkatiyle çok şey öğrendim. Yol göstericim oldu. Bu nedenle kesinlikle okunması gereken, çok kıymetli bir kitap olduğunu söyleyebilirim.