Sormadan edemiyor insan: Son yıllarında yoksulluktan kıvrım kıvrım kıvranan, yakın dostlarına biraz borç vermeleri için, “Bana yardım eder miydiniz? Oh, lütfen ediniz..." diye neredeyse yalvaran mektuplar yazmak zorunda kalan; o fırtınalı kış öğleden sonrasında soğuk bedenini toprağa verecek kimsecikleri bulunmayan kişiyle, bugün neredeyse her şeye damgasını vuran, doğduğu ve süründüğü kentleri ihya eden aynı kişi miydi?
İşin komiği, bugün Mozart'ı yere göğe sığdıramayanlar nerede yattığını bilmiyorlar. O kadar araştırdılar, nerede yattığını bulamadılar. Viyana Merkez Mezarlığı'nda sembolik bir mezar yaptırmışlar. Mezar taşına dirseğini dayamış 'mahzun çocuk' tasvirinin de yer aldığı ‘sembolik mezar’ını çiçeklerle bezemişler. Ne tuhal değil mi? Yaşarken yüzüne bakmayanlar şimdi peşinde koşuyor, ama bulamıyorlar. O bir yerlerden bizi gözetliyor ve muzipçe gülücükler saçıyormuş gibi geliyor insana.
Sayfa 80 - agorakitaplığıKitabı okudu
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.