Zihinlerin ahlaki çeperdeki düzensizliği ve derin ayrıksılığı,
iktisadi çepere de yansır. Artık herkes biliyor ki emek alanındaki örgütsüzlük bütünseldir. İşçi ayaklanması, sürekli grevler, taleplerin sürekli artması (bir talep karşılanır karşılanmaz bir başkası beliriyor) -bu sarsıcı kargaşa da gösteriyor ki işçi sınıfının amacı iktisadi iyileşmeler sağlamak değil iktidar talebidir- sanayi ve üretimi ciddi anlamda felce uğratıyor. Dolayısıyla artık herkes için açıktır ki ya grevler, ayaklanmalar ve talepler birbirlerine bağımlı hassas iş, ihtiyaçlar, nüfus ve demografi ağına zarar vererek, insanlığı ilkel bir ekonomiye geri döndürerek toplumsal yapıyı tahrip edecektir ya da bir otorite çıkıp kendisini dayatacak ve gerekirse güç kullanarak düzeni, emniyeti, disiplini ve bireyin topluma ve toplumsal ihtiyaçlara itaatini sağlayacaktır: Dürtülere, kaprislere ve bireysel çıkar patlamalarına bir set çekmenin yolu bulunmalıdır. Aksi takdirde, ihtiyaç duyulan şey (kirli bir terim kullanmak gerekirse) kölelik olacaktır, zira kölelik, köleye kendi zamanını ve faaliyetlerini sadece kendi istekleri doğrultusunda kullanmaması için bir baskı uygular. Bunu açıklayalım: Antik dönem köleliliğinin ve hizmetkarlığının yasaklanmasıyla birlikte bu baskı otomatik olarak ücretli çalışma sisteminin bir parçası haline dönüştü: Yani, işçilerin başka bir geçim kaynağı olmadığından yaşamak için bir tür çizgileri belli, vasıf gerektiren iş yapmak zorunda kaldılar. Ücretli çalışına sisteminin ortadan kalktığını ve işçilerin üretim araçlarının mülkiyeti ile birlikte ellerinde tüm iktidar araçlarıyla sanayiye de sahip olduğunu düşünün; ücretli çalışına sisteminin işçileri düzenli çalışmaya zorladığı kendiliğinden baskının yerine, onun kadar etkili bir baskı biçimi konmadıkça işler imkansız hale gelecektir: Başka bir deyişle, baskı görmedikçe isyan etmek şeklinde sergileyeceğimiz kaçınılmaz eğilime karşın kişiyi çalışmaya zorlayacak başka bir baskı biçimi bulunmadıkça
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.