Anlayan biri savaşmayı bırakır. O, yüzmeye bile çalışmaz, sadece kendini sele bırakıverir. Bu akıntıyı araç olarak kullanır; onunla bir olur ve onunla birlikte hareket eder. Işte buna teslimiyet derim ben! Eski kutsal kitapların, "kendini adamış insan" tanımı da buydu. Teslim olduğunda artık yoksundur. Artık rüzgar nereden eserse oraya giderisin. Kendine ait bir iraden yoktur. Bu daima böyle olmuştur.
Zihnimiz yaşanılan olumsuzluklar karşısında hemen açıklama yapma çabasına girerek tez ve antitezler üretmeye başlar. Bu durumda zihni susturup kabullenme anlarıdır teslimiyet.
