Kitap tüm dünya coğrafyası boyunca ve medeniyetin nefes aldığı tüm zamanlar içinde yaşanmış ve yaşanmakta olan tüm baba-oğul ilişkilerini gözlerimizin önüne serip, bu efsaneleşmiş baba-oğul hikayelerini, hayatına deyim yerindeyse çerçeve yapmış ve anlamını bu efsanelerde arayan bir kahramanı anlatıyor bizlere. Bu pencereden bakınca kahramanımızın sonunu tahmin etmek de güç olmadı kendi adıma, kitabın henüz başında dahi. “Babasız büyürsen alemin bir merkezi ve sınırı olduğunu anlamaz, her şeyi yapabileceğini sanırsın. Ama bir süre sonra ne yapacağını bilmez, dünyada bir merkez bulmaya çalışır, sana hayır diyecek birini aramaya başlarsın.” Kahramanımız Cem, babasız büyüyüp kendi merkezini arayanlardan, tüm hayatı boyunca. Önce yanında çalıştığı kuyu ustası Mahmut Usta’ya sarılıyor, merkez diye. Kuran-ı Kerim’den, adil olmayan bir babanın sebebiyet verdiği kıskançlıkla kardeşleri tarafından kuyuya atılan Hz. Yusuf’un hikayesini anlatıyor Mahmut Usta ve kendisini yıllarca huzursuz eden bu hikayenin kitabın sonunda kahramanımıza yansıyışını görüyoruz. “Bir baba adil olmalıdır.” diye anlatıyordu Mahmut Usta Hz. Yusuf’un hikayesini.“adil olmayan baba evladını kör eder.” Sonra, kaderinin peşinden gidip azraile yakalanan şehzade çerçeve oluyor Cem’in hayatına; kendi kaderini takip edip azraile yakalanma korkusu, yıllar boyu aklının bir köşesinde duran suçluluk ve geçmişten kaçma dürtüsüne dönüşüyor. Belki de kaderi zaten geçmişinden kaçıp beklenmedik yerde tutulmakmış korkusuna, şehzade hikayesi de okura bunu düşündürüyor nitekim. Ardından yine bir peygamber ve baba oğul hikayesi olan Hz. İbrahim'in hikayesiyle; oğlunu kurban eden bir babayla karşılaşıyoruz bu kez. Oğlunu kurban eden baba figürü sonrasında, doğunun ve batının birbirine benzer efsaneleşmiş iki hikayesini çıkarıyor karşımıza; oğlunu öldüren bir baba ve babasını öldüren bir oğul. Bunca hikaye, asırlarca ve topraklarca süren, bu deyim yerindeyse ‘baba oğul mücadelesi’ kitabımız zamanına ve kitabımız karakterlerine taşınıyor. Oidipus oluyor Cem, Rüstem oluyor; oğlunun adını Sührab koyuyor. Kendini tüm bu karakterlerle özdeşleştirip hayat boyu Şehnameyi okuyor, İran’a, Yunanistan’a gidip kendi kaderini araştırıyor, kendini, kendi merkezini bulma mücadelesi veriyor sürekli ve korkarak. Korkunun, pişmanlığın, suçluluğun, kimsesizliğin, merkezsizliğin haykırışları kitap boyu okuyucuyu etkisi altında tutuyor desem hiç yalan olmaz. Kırmızı Saçlı Kadın’ın tiyatro sahnesinde oğlunu öldüren baba için başlayan haykırışı, yıllar sonra tümüyle gerçek, hayat sahnesinde kendi oğlu ve oğlunun babası için sona eriyor; kitabın son cümleleriyle beraber.

Kırmızı Saçlı KadınOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 201950,3bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

NurBayar