REYHAN HANIM
Unutulmuş beyazlıktınız, Reyhan Hanım.
Kalbinize sızdım, bir kuşun kanatlarıyla sızdım kalbinize, bir kurşun ağırlığı oturdu içime... Baharlar renklerini değiştirdi. İçimde ağırlığını arttırdı varlığınız. Neyi anımsamam gerekiyor, neydi unutmam gereken, bunu hiç bilemedim. Hasar tespit tutanakları yazmadım ömrüme. Tanrı ve devlet imza atmazdı bu tutanaklara, zarardır onlara yaşadıklarım.
Her şeyin içinde başka bir anlam aramanın sonrasında, içimde bir yerlere yerleşmem gerekirken sizi yurt edinmiş olmam, kırılganlığınızla başa çıkamasam da, gidip başka bir hayatı yaşamak yerine sizde kalbimi sonlandırmam bir yanlışlık olmasa gerek.
Sonrasız kadınların sıcaklığından yoruldum. Sonrasız kadınların vefasızlığından, çiçeksiz sabahlarından, şekerli kahvelerinden. Kısa parmaklı ellerinden onların, o parmakların içi kirli tırnaklarından, tutkusuz sevişmelerinden, yolculuğa çıkmamak için yığınla mazeretlerinden...
Ömrümüz yanlış merdivenlerin kırık basamaklarında eskimekten yorgun ağrılar toplamıydı. Sesine bıçak saplanmış ayrılık şarkıları özetliyor bizi nicedir.
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.