Doktor Fahrettin kapıyı hızla açtı ve gördü ki annesi, babası, kardeşleri, halası, dayısı... memleketten ziyaretine gelmişlerdi. Sosyal mesafe yoktu. Kuzeninin çocukları etrafta koşturuyor, meraklı yengeleri köşe bucak her yere dokunuyorlardı. Hiç birinde maske yoktu. "Eskisi gibi yakın olamayız "dedi. Anası ağzını büzdü. Teyzesi "Oğlan bizden utanıyor" dedi. Doktor "corona" diye başladı ve günlük vaka sayısını açıklamaya çalıştı. Çocukların gürültüsü, yengelerin sesleri arasında devam etti; "Yoğun bakım üniteleri kapasitenin..."
(Çok sevip saygı duyduğum sağlık bakanımız Fahrettin Koca'ya Allah uzun ve sağlıklı ömürler versin. Kendi hayatımdan ve akrabalarımdan örnekler ile yazdım 😀)