Minicik çocuk ellerimi avucunun içine hapsettiğinde,yüreğim yüreğinde eriyordu babacığım.
Parmaklarım büyüdü diye mi tutmuyorsun artık ellerimi?
Keşke hep küçük kalsalardı.
Ne oldu da ayrıldı ellerimiz baba?
Hiç bir zaman soramadım bunu sana.Sormak istediğimde fırsat olmadı, fırsat olduğunda cesaretim...." Diyor Verda babasına.
Yakın çevremizde benzerlerini görebileceğimiz gerçeklikte bir baba_kız öyküsü...
Biricik kahramanım dediği babasıyla anne babasının boşanmasıyla ayrı düşüyor Verda.
Kitap,zirveye ulaşmış ünlü bir avukat olan babası Vedat Karacan'ın intiharıyla başlıyor.Bu beklenmedik ölümün ardında yatan gizi çözmek için Verda kolları sıvıyor.Geriye dönüp baktığında yüzleştiği KEŞKE'leriyle,pişmanlıklarıyla ve içini kavuran büyük bir özlemle sürüyor babasının İZ'ini....
Son derece duygusal, akıcı ve yoğun hisler bırakan bir kitap oldu benim için İZ...
📗Eski gülüşlerimi arıyorum
En saf, en temiz, en tasasiz çocuk gülüşlerimi
Göğe uzanan ve ulu bir masal ağacının tomurcuklarinda asili kalmışlar. Erişemiyorum.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.