Sarı Duvar Kağıdı, dört hikâyeden oluşan oldukça kısa bir kitaptı. Kitaba adını veren Sarı Duvar Kağıdı hikayesi dördü arasında en çok beğendiğim oldu. Yardım isteyen bir insanın isteklerinin görmezden gelinmesinin ve sevdiği şeyleri yapmasının yasaklanmasının neler doğurabileceğini çok güzel anlatmış. Karakterin düşüncelerindeki yavaş değişimler sayfalar boyu hissediliyor ve son kısımlarında da ensenizde uzun bir ürpertiye sebep oluyordu. Kitabı beğenmemin en büyük nedeni bu hikayeydi ve karanlık kitaplık serisinde de şu ana kadar okuduklarımın en iyisi olmasını sağlayan da yine bu ilk hikayeydi.
İkinci hikaye olan Ben Cadıyken'in özellikle verdiği mesaj çok güzeldi. Toplum üzerine güzel eleştiriler yapılıp gerçekler tekrar tekrar vurgulanmıştı.
Büyük Morsalkım benim en az beğendiğim hikâye oldu. Korkunç ya da gerici değildi, konusu da ortalamaydı.
Sallanan Sandalye'de de insanların arasındaki ilişkilerin ne kadar kırılgan olduğu ve bir başkasına güvenmenin zorluğu iyi bir şekilde yansıtılmıştı.
