“İbret denen haslet için irfan gerektiğine göre, biz insanlar, hâdiselerin dili ile îkaz edilirken, kendimizi ne de güzel aldatır ve ‘Bu cezâ, bize hatâlarımızın cevâbıdır,’ demez ve kabâhati kendimizde aramayıp meselâ devrilen süt tenceresinde görürüz.
Sebebe değil, müsebbibe, yani sebepleri yaradana gözümüzü dikmek anlayışını ne yazık ki idrâkimiz çoktan terketmiş bulunduğundan kof ve materyalist bir düşüncenin mağlûbu olarak, ilâhî gerçeğe değil, şeytânî ve nefsânî bir zihniyete demir atıp kalarak hakikatlerden uzaklaşmış bulunuyoruz.”
Sayfa 189 - Kubbealtı Neşriyât, 3.baskı, 2016.Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.