(390'lı sahifelerde tasvir edilmiş hoca talebe ilişkisine bakarak günümüze bir eleştiri...) Eskilerin okuyan azınlığıyla şimdinin okuma yazma bilen başka birşey bilmeyen kütlesinin karşılaştırması yapmak için kitabın sahifesinde yapılan tasvirde birkaç noktaya dikkat çekmek isterim. Bunlardan birincisi talebe-hoca ilişkisi ikincisi bilgi sahibine gösterilen saygı üçüncüsü zamana atfedilen değer dördüncüsü paylaşılan bilgiyi aktarmayı hoca üzerinde bir vazife addetmesi ve birazcik tefekkür ile çıkarım yapılabilecek daha niceler... Tüm bunlara bakınca neredeyse tüm değerlerin yozlaşmış olduğunu görmüyormuyuz? Ne hoca talebeye taleb eden gözüyle bakıyor(talebede zaten bilgiye taleb etmiyor) nede günümüzün öğrencisi hocaya saygısını gösteriyor. Okul çıkışı öğretmenini dövdürenler den tutun hocalarına cemiyetin ortasında nebata dahi yapılmayacak saygısızlıkları yapan öğrencileri mi eleştirelim yoksa öğretmenlik mesleğini ayaklar altına almış kendini geliştirmeyen en başta kendisi okuması gerekirken bunun aksini yapıp okuyun okuyun diye nida eden hocalarımı eleştirelim? Öğretmenliğin memurluğa indirgenerek maişet kaynağı olarak gören bir nesle neyi nasıl anlatabilirsin? Kütüphane raflarından kafe masalarına yönelmiş bir gençliği nasıl geri çevirebiliriz? Derûnunmuzda verilecek cevab eksikliği nedeniyle büyük bir yetersizlik hissi... Gelelim bilgi hususunda amiral gemisi olan günümüzün yazarları ve kitabevlerine. Buradaki yazacağım herşey ilk başta dershanelere ve kitabevlerinedir. Eskilerin derin tefekkürleri sonucunda elde ettikleri hikmetden çıkardıkları özden kitaplar yazan yazarlara az bir meblağ verip kalanını büyük bir kar ile satan kitabevleri ürünlerinin tutarlarını kağıt masrafı ve düzenleme ücreti tutarında olduğunu nasıl iddia edebiliyor? Bu soru birçok cevaba kapı aralayacaktir. Salametle kalınız...

Türk Tarihinde Osmanlı Asırları (Cilt 1)Samiha Ayverdi · Damla Yayınevi · 19758 okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahmet