Gönderi
·
Not rated
·
Liked
kıyısından bir gece vakti otobüsle geçip yarı açık damına içinden of çektiğin o yerlerde uyansaydım bir sabah?
ya da kokusuna dayanamadığın hayvan artıklarının başkalarının ve üstelikle üstten baktığın bilmezler dediklerinin elinde hayat olduğunu görseydin peki?
bir kez olsun ayak basmadığın ve aklına bile gelmeyen o kışın buz, baharın çamur, yazın çiğnek toprakların, dağ başlarının, katıklı çobanlarının çayını içseydin?
çıldırırdın. çünkü ben de çıldırdım. bu kitabı okurken de üç sene boyunca medeniyeti nimet betonu özgürlük sandığım seneler geldi aklıma çünkü.
ama tıpkı öğretmenin ayrılışı gibi katıra varmayan, tutmayan ayakları gibi ayrıldım oralardan ve içimde her hece titrek bir ateş çağırıyor beni oralara.
düştüğünde çıldırdığın, yaşamayı bildiğinde sustuğun ayrılırken ağladığın yerlerin romanı.
öylesine bir kar fırtasını dille ve gece basması hülyalarla anlatıyor ki değişmeyen sabahlara uyananları, medeniyet bir yumru gibi boğazınızda kalıveriyor.
gece kalınan dağ yollarını ansıyanların hikayesi
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.