"Evlenmeden önce kendinize şu soruyu sorun: 'Ben bu kişiyle medenî bir şekilde boşanabilir miyim?' " şeklinde bir söz okudum geçenlerde.
Paylaşımın altında ise daha başında bu denli olumsuz düşünerek mi bir yuva kurulacağı şeklinde romantik yorumlar vardı.
Bugün ise 23 yaşında bir tanıdığımın boşanmak istediği kocası tarafından boğularak öldürüldüğünü öğrendim.
"Yuva"lar kadınlara mezar oluyorken hâlâ bir şeyleri romantize etme çabası aşırı gülünç. Bir şeyler bu denli ciddi hâl almışken kurumların hâlen süregelen isteksizliği ve tembelliği en basit tabirle vehâmet hatta cinayet. Bir de utanmadan temel koruma mekanizmaları öngören bir sözleşmenin gerekli olup olmadığını dahi tartışıyoruz. Daha ne söylemeli bilemiyorum... Vatandaş olarak bu ülkede hiçbir etki yaratamıyor olmaktan çok yoruldum.
··
12 görüntüleme
Çok gerçekçi ve mantıklı bir sözmüş. Elbette bazı insanlar sevgi bağı ile kurulan bir evliliğe adım atar fakat zaman içerisinde pek çok şey değişebilir. Bu kez o bağın zayıfladığını ve tersine döndüğünü görürüz. Böyle bir durumda boşanabilme eylemini rahatlıkla gerçekleştirebilmek gerekir. Fakat öte yandan değişim öncesi kişi ile değişim sonrası kişi arasında bu sorunun cevabı da evetten hayıra dönebilir. Düşünülecek o kadar çok etken var ki.
Bu yorum görüntülenemiyor
Mantıklı bi düşünce. Her şey insanlar için, birleşmeler, ayrılıklar. Bu toplumun boşanmanın da evlenmek kadar doğal bir durum olduğunu anlaması lazım. Üstelik insanların boşanmak için öyle "geçerli" sebeplere de ihtiyacı yok, ihanet, şiddet vs. gibi. Sadece canı öyle istediği için bile boşanma kararı alabilir bireyler. Evlilik kurumu kutsal da değildir. İnsanlığın normal hallerine kutsallık addetmeyi de gülünç buluyorum.
Aslolan: "ben hatceden önce nasıl evlenirim, hatceyi nasıl kıskandırırım?"
Bireysel veya sosyolojik temelli sebepler çoğaltılabilir. Örneğin, "yapmayı düşündüğüm 'üzerinde çok düşünülmemiş ve birtakım işaretlerle bana önceden sorunlu olacağının da ipucunu vermiş olan bir evlilik' yine de benim hangi sorunlarıma geçici çözümler yaratabilir,
-ve sonrasında kendime nasıl daha büyük sorunlar yaratabilirim-" vs.
Ancak kişiler özelinde girişeceğimiz yargılamaların, bizi, yaşamadığımız hayatları yargılamak gibi bencillik gafletine düşürmesi de kuvvetle muhtemeldir. Suçlamaların en büyük adresi ve işlevsel olanı sistemedir, yarattığı ve mecbur da bırakabildiği kötü şartlarla dolu hayatlaradır.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.