Kitabı 2.defa okuyusum . Ve bu okuyuş çok derin bir okuyus oldu. Sitarenin psikolojisini anlamaya çalıştım ondaki o umutsuzlugu hep bir arayışları ama bulamayislari aradığını haz temelli bulmaya çalışını günümüz insanını göz önüne getirerek okudum .Sitare gibi nice insanlar vardır . Haz peşinde koşarken kendini yaşayamayan sitareler... Kendi olamayan sitareler... Onları düşündükçe derdim arttı...Ve gül yetiştiren adam kendisi olmuş kendisini kaybetmemiş ama toplumun kendisini kaybettiğini görünce kendisinden geçmiş bir adam... Kendimi onun yerine koydum ve ben de seslendim onun gibi Ey Cemaati Müslimin Ey İnsanlar Bu gidiş nereye ? Ölümü ölümüne unutmaya çalışmaniz neden ? Yoksa her şeye sahip olmaya çalıştığınız gibi kendinizede mi sahip olmaya çalışıyorsunuz ? Bu dünyaya gelmeyi biz seçmedigimiz gibi bu dünyadan gideceğimiz günü de biz seçemeyecegiz o halde ölmeden evvel kendinize gelin .Demek istedim bugüne kadar demek isteyipte diyemediklerimi gül yetiştiren adam ile beraber bende seslendim cemaate . . .
Neticede beni derinden sarsan ve uyandıran bir kitap oldu .
